Pomiń menu

Kulturalne Centrum Samopomocy – kultura inkluzywna

Kulturalne Centrum Samopomocy (KCS) to model współpracy instytucji kultury z oddolnymi grupami samopomocowymi. Innowacja odpowiada na potrzeby coraz bardziej zindywidualizowanego i spolaryzowanego społeczeństwa, w którym – wobec szeregu spadających na nie kryzysów – brakuje miejsc na wspólne ich przeżywanie i dzielenie się swoimi doświadczeniami z innymi.

Grupa samopomocowa pozwala przede wszystkim minimalizować osamotnienie wobec problemów, udzielać sobie wzajemnie wsparcia, ale też brać sprawy w swoje ręce i nie być jedynie zależnym od pomocy z zewnątrz. Taki model działania zapewnia przede wszystkim zachowanie podmiotowości, nie wykluczając rzecz jasna pomocy profesjonalnej a może nawet ją ułatwiając.

Innowatorzy:

Karolina Kaczorek, Wojciech Matejko

Typ innowacji:

metoda

Odbiorcy innowacji:

Innowacja jest skierowana do szeroko pojętych grup wrażliwych, w tym m.in.: osób z problemami zdrowotnymi, mniejszości etnicznych, religijnych, grup osób mierzących się z problemami społecznymi, zagrożonych dyskryminacją ze względu na wiek, płeć lub orientację seksualną, grup samopomocowych działających w środowisku lokalnym

Kto może wdrażać innowację:

Kulturalne Centrum Samopomocy może działać przy instytucjach kultury, w tym np. domach kultury, bibliotekach, miejscach aktywności lokalnej lub centrach sąsiedzkich, działających już grupach samopomocowych.

Na jakie problemy społeczne odpowiada innowacja?

Kulturalne Centrum Samopomocy jest próbą praktycznego zmierzenia się z problemami:

  • poczucia samotności i braku wsparcia u osób z grup wrażliwych, braku wspólnoty, w której mogą otwarcie mówić o swoich problemach oraz się rozwijać na różnych polach,
  • braku odpowiednich zasobów (zwłaszcza lokalowych) i umiejętności u osób z grup wrażliwych potrzebnych do sprawnego prowadzenia spotkań samopomocowych,
  • braku lub niedoboru skutecznych rozwiązań w instytucjach kultury skierowanych do osób wrażliwych, o szczególnych potrzebach. Kulturalne Centrum Samopomocy może być dla danej instytucji dobrym sposobem na rozszerzenie swojej działalności i dotarcie do nowych grup.

 

Jak innowacja pomaga odbiorcom?

Testowanie innowacji pokazało, że jest ona funkcjonalna i przynosi pozytywne efekty:

  • zmniejsza poczucia samotności – prawie wszyscy uczestnicy i uczestniczki pod koniec testowania innowacji wskazywali, że czują się mniej samotni niż przed dołączeniem do danej grupy;
  • pozwala zdobyć zasoby (zwłaszcza lokalowe) i umiejętności potrzebne do prowadzenia spotkań samopomocowych:
    • podczas testowania innowacji zaczęły się odbywać pierwsze spotkania grup w udostępnionym przez animatora lokalu, ale prowadzone bez jego udziału,
    • jedna z trzech grup się usamodzielniła, ale jednocześnie mniej niż połowa uczestników, z którymi przeprowadzono ankietę, czuje się na tyle pewnie, że mogłaby samodzielnie zorganizować nową grupę samopomocową. I tak ten wynik ten można uznać za satysfakcjonujący biorąc pod uwagę krótki czas działania grup oraz to, że niezależnie od okoliczności, nie każdy czuję się komfortowo w roli organizatora;
  • w przypadku grupy samopomocowej skierowanej do uchodźczyń: pozwala na zdobycie „punktu zaczepienia” do budowania więzi społecznych na uchodźstwie. W czasie testowania pojawiły się też pierwsze znajomości nawiązane dzięki grupie i utrzymywane poza grupą.

Kto za tym stoi?

wojtek_matejko Wojtek Matejko