Dla kogo?
Odbiorcami innowacji są:
mieszkańcy terenów wiejskich, którzy jednocześnie są:
- osobami starszymi, samotnymi;
- osobami chorymi i nieuleczalnie chorymi, zależnymi, często u kresu życia;
- opiekunami tych osób
Status innowacji
Innowacja stanowi realny ratunek dla osób chorych, samotnych, zależnych, „uwięzionych” w swoich domach na wsiach. Odpowiada na dwa problemy szczególnie dotykające mieszkańców wsi – niewydolny, niewspółmierny do potrzeb system opieki zdrowotnej oraz trudności w organizacji dobrej opieki nad osobami starszymi, chorymi i zależnymi.
Dostęp do opieki zdrowotnej na wsi jest 2–2,5 raza gorszy niż w mieście. Liczba placówek medycznych na terenach wiejskich jest ponad dwukrotnie mniejsza niż w miastach, co znacząco przekłada się na liczbę porad lekarskich, badań profilaktycznych, wykrywalność chorób i wiele innych czynników, wpływających na stan zdrowia mieszkańców wsi (za: Europejski Fundusz Rozwoju Wsi Polskiej).
Odbiorcami innowacji są:
mieszkańcy terenów wiejskich, którzy jednocześnie są:
Pierwszym etapem działań było stworzenie „nowego” zespołu hospicyjnego. Podstawowy zespół medyczny hospicjum składa się z trzech lekarzy, czterech pielęgniarek, trzech fizjoterapeutów oraz psychologa. W ramach innowacji do zespołu dołączyły trzy opiekunki i fizjoterapeutka.
Podczas wspólnych spotkań ustalone zostały zasady pracy całego zespołu hospicyjnego:
Jeśli jest taka potrzeba – modyfikuje się liczbę wizyt poszczególnych członków zespołu.
Pracą zespołu kieruje i koordynuje ją lekarz. Tam, gdzie jest to potrzebne wizyty odbywa pielęgniarka. Ponieważ innowatorzy dużą wagę przykładają do wspierania i edukowania osób na co dzień zajmujących się chorymi (tzw. opiekunów domowych), każdy z członków zespołu, a szczególnie pielęgniarka pokazuje i uczy sposobów pielęgnacji, zmiany opatrunków, karmienia itp. W toalecie, pielęgnacji pomaga opiekunka. Do jej zadań należy też pomoc w codziennych czynnościach – przyniesienie drewna na opał, pomoc w przygotowaniu posiłku.
Opiekunka może też wykonywać z podopiecznym ćwiczenia, które zalecił fizjoterapeuta. Oprócz tego ma jeszcze jedno zadanie – opiekę wytchnieniową, wparcie opiekunów w opiece lub zastępstwo, gdy ci mają jakieś sprawy do załatwienia. Wizyty psychologa są potrzebne tak podopiecznym, jak i zespołowi, który podczas cyklicznych spotkań może przedyskutować problemy, sposoby rodziny radzenia sobie w sytuacjach trudnych. Psycholog pomaga też zrozumieć sytuację, w której przyszło im pomagać. Najbardziej spektakularne efekty pomocy widać w pracy fizjoterapeutów. Dzięki ich pracy (liczba godzin dostosowana jest do potrzeb pacjenta, a nie wytycznych NFZ) osoby do tej pory leżące – siadają, część wstaje i uczy się chodzić. Niektóre, które wcześniej trzeba było karmić, uczą się jeść samodzielnie. Ćwiczenia zwiększają sprawność, samodzielność i poprawiają nastrój pacjentów. Będąc bardziej samodzielni, odciążają oni swoich opiekunów, którzy bardzo często także są seniorami, osobami coraz mniej sprawnymi. Efektem tej wspólnej pracy jest to, że w wielu domach członkowie zespołu są bardzo oczekiwani przez domowników, ich wizyta jest rodzajem małego święta. Profesjonalizm i dobre relacje najlepiej określają metodę umożliwiającą sprawowanie skutecznej opieki nad pacjentami.
Innowatorzy bazowali na swojej kilkuletniej pracy w Hospicjum Proroka Eliasza mieszczącego się w Michałowie (gmina miejsko-wiejska, woj. podlaskie). Działając już siedem lat doświadczyli, że system oferujący specjalistyczną domową opiekę hospicyjno-paliatywną jest na terenach wiejskich niewydolny