Pomiń menu

„I Ty masz prawo być sobą!” to program kompleksowego wsparcia dla opiekunów i opiekunek osób w spektrum autyzmu oraz osób z niepełnosprawnościami. Składa się na niego cykl ośmiu warsztatów realizowanych za pomocą autorskiej metody 4O – otwieranie, ogarnianie, odpoczywanie, odkrywanie. Poza możliwością złapania oddechu i wyjścia z izolacji społecznej spotkania te mają jeszcze jeden cel – naukę pomocy samemu sobie oraz osobom w podobnej sytuacji. Warsztaty stają się punktem wyjścia i kluczowym elementem w procesie tworzenia grup samopomocowych.

 

Autorki innowacji stworzyły ją na bazie własnego trudnego doświadczenia opieki nad osobami w spektrum autyzmu i z innymi niepełnosprawnościami. Na własnej skórze odczuły brak wsparcia we wszystkich obszarach. Niezgoda na ten stan była impulsem do wprowadzania zmian we własnym życiu i do zainspirowania do tego innych.

I Ty masz prawo być sobą – kompleksowe wsparcie dla opiekunów osób z ASD

Innowatorki:

Iwona Kapturzak, Alicja Wiśniewska, Danuta Musiał, Justyna Rowińska, Dagmara Wójcik – Fundacja dla Gigantów

Typ innowacji:

metoda

Odbiorcy innowacji:

opiekunowie i opiekunki osób w spektrum autyzmu i osób z niepełnosprawnościami

Kto może wdrażać innowację:
  • organizacje pozarządowe wspierające osoby z niepełnosprawnościami i ich opiekunów bądź opiekunki;
  • instytucje publiczne, które w różnym stopniu kierują swoje działania m.in. do tej grupy odbiorców, w tym ośrodki pomocy społecznej, powiatowe centra pomocy rodzinie, domy kultury, oraz placówki edukacyjne i psychologiczno-pedagogiczne;
  • miejsca aktywności lokalnej i domy sąsiedzkie.

Na jakie problemy odpowiada innowacja?

Innowacja odpowiada na doświadczane przez opiekunki i opiekunów problemy, w tym:
  • brak zabezpieczenia – nawet w minimalnym zakresie – podstawowych potrzeb życiowych, zdrowotnych, społecznych opiekunów obciążonych nieustanną opieką,
  • poczucie ciągłego przemęczenia, braku sił, osamotnienia, braku zrozumienia czy wsparcia psychicznego i szybko dostępnej opieki terapeutycznej,
  • brak dostępu do bezpłatnych warsztatów wytchnieniowych w dogodnych dla opiekunów czy opiekunek terminach,
  • brak odpoczynku, relaksu, normalnego życia towarzyskiego (wyjazd, rodzinne wczasy, rozmowa o problemach codziennych z drugą osobą, spacer, kawiarnia),
  • niewielka dostępność opieki dla osób z niepełnosprawnościami, co pozwalałoby opiekunom na poświęcenie czasu ich własnym potrzebom,
  • dyskryminacja i wykluczanie społeczne opiekunów i opiekunek, izolacja, brak szans na naukę nowych umiejętności czy wykorzystywanie już zdobytych, np. zawodowych czy hobbystycznych,
  • brak możliwości łatwego sieciowania grup opiekunów i opiekunek, co mogłoby być zalążkiem wzajemnej samopomocy w przyszłości,
  • brak nawyku postrzegania siebie przez pryzmat własnej niezależności jako jednostki, prawa do dbania o siebie, swoje potrzeby i swoje zdrowie – odcięcie się na dłuższą chwilę od osoby z niepełnosprawnościami i jego potrzeb związanych z niepełnosprawnością.

Jak innowacja pomaga odbiorcom?

Warsztaty mają na celu wzmocnienie uczestniczek i uczestników na drodze do zmiany w stosunku do samych siebie, w szczególności do nabycia nowych umiejętności do lepszego i łatwiejszego funkcjonowania z niepełnosprawnością najbliższych członków rodziny.
Udział w warsztatach:
  • uczy samotroski, samoopieki i samopomocy – pomaga zmieniać nawyki i budować nowe. Pozwala zrozumieć organiczną potrzebę zadbania o codzienny odpoczynek, wzmocnienie ciała i sfery psychologicznej, odpuszczania nadmiarowych zadań. Zachęca i dodaje odwagi do powrotu lub podtrzymania aktywności życiowej,
  • stanowi punkt wyjścia do tworzenia się grup samopomocowych, wyzwala naturalną motywację i pierwotną potrzebę do poszukiwania i dawania wsparcia,
  • dostarcza konkretnych, prostych narzędzi i patentów, praktycznej wiedzy niezbędnej do zrozumienia potrzeb swojego organizmu i ograniczonych zasobów każdej jednostki do wdrożenia w życie zmian,
  • motywuje do czerpania radości z poświęcania czasu tylko sobie jako integralnej jednostce, oddzielnej od roli opiekuna-rodzica, oraz uczy dostrzegać i zaspokajać swoje podstawowe codzienne potrzeby jako człowieka, co z kolei pomaga zmieniać na lepsze życie całej rodziny,
  • z uwagi na swój otwierający i motywujący charakter, może mieć także długofalowe pozytywne konsekwencje (decyzja o zrobieniu ważnego kroku w życiu, jak np. rozpoczęcie studiów, podjęcie terapii, zmiana pracy itp.)

Kto za tym stoi?

iwona Iwona Kapturzak
aw Alicja Wiśniewska
danuta Danuta Musiał
jr Justyna Rowińska
dw Dagmara Wójcik